De geniale vriendin- Elena Ferrante

Het boek trok me door de omschrijving. Het was de eerste van een serie van vier, dus dat beloofde wat.

Het boek beschrijft de vriendschap tussen twee meisjes die opgroeien in de jaren vijftig in een volkswijk in Napels. Beide meisjes kunnen goed leren. Elena ( de ik, de verteller) mag echter doorstuderen. Lila niet. Elena spiegelt zich telkens aan Lila. Lila is alles wat Elena niet is, Elena ziet in Lila de geniale vriendin.  Omgekeerd ziet Lila op latere leeftijd Elena als de geniale vriendin. Lila studeert stiekem met Elena mee en is vaak scherper, sneller, intelligenter. Lila volgt de bestemming zoals gewoon is in de wijk en trouwt op zestienjarige leeftijd met een rijke kruidenierszoon. De levens van Lila en Elena blijven met elkaar verbonden.

De schrijfstijl van  Elena Ferrante ( een pseudoniem) wordt geroemd. Haar woorden geven een boeiend beeld van de wijk in Napels en haar bewoners. Je hebt het gevoel de bewoners te kennen.

Ferrante wil zich niet bekend maken. Ze verschuilt zich achter haar pseudoniem. .‘Ik geloof dat boeken, als ze geschreven zijn, hun auteurs niet meer nodig hebben.’ , aldus Ferrante. Er wordt gesuggereerd dat  Anita Raja  achter het pseudoniem schuil gaat. Bevestigd is dat niet.

Tot tweederde kon het boek me niet boeien. Het begin was boeiend, maar daarna miste ik de spanning. Het verhaal  ging me te langzaam, er gebeurde te weinig. ‘Mooi’, dacht ik. ‘Dan kunnen de drie volgende delen van mijn leeslijst.’ Dat veranderde toen ik in het laatste deel van het boekje kwam. Ik las het in een adem uit. Als ik mijn acht ‘verplichte’ boeken uit heb, ga ik deze delen toch maar lenen uit de bieb ( 2: De nieuwe achternaam; 3. Wie vlucht en wie blijft; 4.het verhaal van het verloren kind)

Mijn oordeel: ***/****

VPRO-boeken , Hebban leesclubboek,  Joke Boekhappen   mysterie Ferrante   Wie is Ferrante?