De verdwenen dierentuin

“Mam, we liepen door een ondergrondse gang met de dierenverzorgers naar de dierenverblijven. Van de maki’s?” Zoon1 weet te vertellen dat je een slang om je nek mocht hangen onder toezicht. “Mam, hij vroeg het ook aan jou. Jij stond helemaal achteraan, bijna buiten. Volgens mij vond je het doodeng.” Dat herinner ik me nog en mijn angst ook. Ik ben doodsbang voor slangen. Voor mijn kinderen wilde ik wel mee en mijn angst verbergen. Dat is dus niet gelukt! Natuurlijk hadden wij een abonnement op het Noorder Dierenpark. We bezochten het park regelmatig tussen 1985 en 2000. Als abonnementhouder kon je ook voor een klein bedrag deelnemen aan extra activiteiten zoals een avondronde met de dierverzorgers. Zoon2 heeft jaren later nog eens voor de haaien overnacht op een matje.

Met een plof viel vrijdag dit boek op mijn deurmat. Het is uitgegeven in 2013 en niet meer nieuw te koop. Het is een prachtig vormgegeven boek. Veel foto’s en op de zijkant lopen de zwart-wit strepen van de makistaarten door. Ik was er vanaf juli 2020 naar op zoek. Ik vond het aanvankelijk tweedehands niet of voor een veel te hoge prijs ( 62,00 bijvoorbeeld). Onlangs dacht ik er weer aan en ik had geluk. Er stonden er een paar op Boekwinkeltjes voor een schappelijke prijs.

Het boek heeft mijn belangstelling, natuurlijk omdat ik sinds 2019 vrijwilliger in Wildlands ben, het vervolg van het Noorder Dierenpark, maar de persoonlijke, goede herinneringen aan dit park zijn daar ook debet aan.

Het boek is een bevlogen verhaal van de toenmalige directeur over een bijzonder dierenpark in een unieke periode. Het Noorder Dierenpark was een combinatie van dierenpark en museum en het maakte in de tijd van De Rensens een bijzondere ontwikkeling, groei en bloei door. De dieren kregen veel betere huisvesting en educatie was een van de speerpunten. Er worden veel bijzondere activiteiten beschreven, zoals de tentoonstellingen, de educatiedozen voor het onderwijs en de theatervoorstellingen. Ik zou het zo weer willen meemaken.

Uiteraard waren de inzichten over het houden van dieren in die tijd anders: olifanten stonden aan de ketting, dieren werden uit het wild gevangen en jongen werden met de hand groot gebracht. Om maar een paar dingen te noemen.

Het is ook een tijdsdocument. Ik vind het bijzonder om te lezen dat Jaap en Aleid Rensen in 1970 al twijfelden of ze de dierentuin van Aleids vader wel moesten voortzetten gezien het bestaansrecht van de dierentuinen. Zij deden het wel en gaven het concept dierentuin een totaal vernieuwende invulling. Ik vind het wel bijzonder om te zien dat een unieke dierentuin zo in de verdrukking kan komen. Ik vraag me af of het zo gelopen was als het park in de familie was gebleven, maar het was al jaren geen familiebezit meer. Na hun vertrek dreigde zelfs faillissement en uiteindelijk verdween het park uit het centrum en werd er een totaal nieuw park gebouwd waar ik nu vrijwilliger ben.

Het spoor terug de verdwenen dierentuin. Over het boek van Aleid Rensen over de periode van 1970-1995. Haar broer Jan schreef een boek over de periode van het park tot 1970. Over die periode was ook een tentoonstelling in het huidige Rensenpark. Helaas door corona de tentoonstelling niet kunnen bezoeken. Een interview met Wybren Landman: Noorderdierenpark of Wildlands. Nog wat leuke filmpjes uit het Drents archief: over de dierentuin als familiebedrijf