Door de ogen van Sis van Rossem

…”Wat natuurlijk ieder weldenkend mens bezighield: hoe kan je maagdelijk zwanger raken?…Via het meest linkerraam daalt een klein figuurtje met een kruis, Christus dus, naar beneden. Trek een lijn naar Maria dan zie je dat je precies bij haar oor uitkomt. Een veel voorkomende theorie was dan ook dat de conceptie via het oor had plaatsgevonden.”…(blz. 35. ‘De Annunciatie’).

…”Zo rond een uur of twaalf verschijnt mijn spin. Het is een trilspin en hij woont onder de tafelrand. Hij heeft een verward en rommelig soort web gemaakt.”… (blz.104. ‘Prettige dieren’).

Ik had online weleens een column van Sis van Rossem gelezen. Dat smaakte naar meer en ik leende haar gebundelde columns in de bieb. Het boekje bevat meer dan 30 columns in de categorieën Dagelijks leven en Kunst.

In de colums over kunst laat Sis haar grote uitgebreide kennis zien. Ze analyseert, duidt en wijst op kleine details. Details waar ik aan voorbij liep. Ze heeft mij leren kijken. Ze bespreekt o.a. een altaarstuk van Campin, het museum van Sorolla in Madrid en ‘Het dokterbezoek’ van Jan Steen. Ik vind deze columns juweeltjes en haar uitleg nog beter uitkomen dan op tv.

Haar columns over het Dagelijks leven zijn wat anders van lading. Ze analyseert genadeloos de veranderde tijden en haar ergernissen. Er is ruimte voor terugkijken, emotie en weemoed. In Het boerkaverbod is ze het gezeur over hoofddoeken zat en slaat ze de spijker op de kop. … “Wat we met zijn allen vergeten zijn, is dat de vrouwen in de jaren vijftig…ook hoofddoeken droegen.”. …Nederlanders tolerant? Vergeet het maar!”. Haar colums Weemoed en Prettige dieren springen er voor mij uit. ( over de phloxen en rozen in de tuin van haar opa en oma en over haar huis- en tuindieren: spinnen, padden, egels, libellen en vleermuizen)

Fan was / ben ik van het programma van de Van Rossems. Als ik naar een stad ging, keek ik meestal even of zij daar ook geweest waren en nog tips hadden. Ze maakten o.a. een mooie aflevering over Schiedam. De stad die ik ook zo waardeer. En over Assen waar ik dichtbij woon.

Met name Sis van Rossems intrigeerde me. Recht voor zijn raap, eerlijk en alles overgoten met een flinke dosis ironie en humor. Ik had het gevoel dat ze in het echt ook zo kon zijn, dacht ik. Ze verbaasde me ook. Mopperen op tv, ruzie met haar broers, verontwaardigd weglopen bij een opname. Ik zou het niet doen. Ik realiseerde me ook dat het tv was. Tv met veel knip- en plakwerk. Haar overlijden raakte me. Raakte me eigenlijk meer dan het overlijden van een ‘onbekend’ iemand me zou moeten raken. Ik zal haar missen.

Een lezenswaardig boekje. Om te lezen en herlezen. *****/*****

Laatste hoofdstuk; Van Rossems in Heerlen; Recensie kunstvensters; Zesde seizoen Hier zijn de Van Rossems