Den Haag, Heerlen, Zandvoort

Vorig weekend paste ik weer in Schiedam bij dochter op. Eerst op de kleinzonen, later alleen op kat Bliksem. Ik maak er dan altijd een weekendje vakantie van. Zaterdag ging ik naar Heerlen. Een jaar of 35 geleden kwam ik er jaarlijks ivm familiebezoek. Het was toen niet een stad waarvan ik toen dacht: ‘ik kom hier nog eens terug’. Kaal, een V&D in een doos, stenig en troosteloos. Dat is nu heel anders. Ik vind Heerlen nu bruisend, mooie mensen, vriendelijke mensen, leuke etalages. Heerlen is positief veranderd zoals zoveel steden trouwens. Ik zag in 2017 een prachtige documentaire over het nieuwe stationsgebied, het Maankwartier. Een mooi, zeer eigenzinnig stukje stadsontwikkeling. Inmiddels is het vrijwel af; een mooie gelegenheid om naar Heerlen te gaan. Het Maankwarier is een prachtige entree naar de stad. Het doet een beetje zuidelijk aan.

In de tijd van de mijnbouw was Heerlen een bruisende, welvarende stad. Van heinde en verre kwam men er winkelen. Vlaggenschip was het warenhuis Schunck, een opzienbarend gebouw van glas. Zeker voor die tijd zeer vooruitstrevend met zijn grote gevels van glas. In de volksmond werd het warenhuis het GLaspaleis genoemd. De etalages waren beroemd. Ze wisselden en er zaten zelfs op een moment kleine dieren in. Na de mijnsluiting, sloeg de verpaupering toe. Sloop bedreigde zelfs het gebouw. Het is gerestaureerd en nu een cultuurplaeis. In de kelder ( waar vroeger mijnwerkkleding werd verkocht) is nu een klein museum. Klein maar fijn. Er is nu een tentoonstelling over LOLA en Piet Oudolf. Er draait een mooie film over de visie achter de tuinen van Oudolf, er is kunst van diverse kunstenaars met thema natuur en de tentoonstelling is heel mooi vorm gegeven. Ook is er een tentoonstelling over de familie Schunck en het warenhuis. Het is zo vorm gegeven dat je verlangen krijgt naar de etalages van toen.

• 

• 

• 

• 

• 

Weekendje weg

Heerlen heeft ook nog de opgraving van een oud badhuis uit de tijd dat Heerlen Coriovallum heette. Het is een goed bewaard badhuis uit de Romeinse tijd. De fundamenten van het gebouw zijn gevonden in 1945. In 1977 is het een museum geworden. Het is bijzonder om te zien wat voor geniale gebouwen men in 40 na chr. kon bouwen. Mooi, bijzonder museum. Gelukkig krijgt een nieuwe overkapping, want lelijk is de huidige overkapping zonder meer. Er tegenover ligt het archeologisch centrum. De omwonenden hebben op de binnenplaats een Romeinse pluktuin aangelegd. Ik kocht in Heerlen nog een lekker zuurdesembroodje, at zelfgemaakte friet van echte aardappels in de enige snackbar zonder pin.

De winkelgevels worden in oude glorie hersteld. Dit is ook een initiatief van Michel Huisman, de ontwerper van het Maankwartier. En die uitstraling is te voelen.

Het leuke van mijn vrij reizen kaart is dat hij geldig is vanaf vrijdag 18.30 uur. Vrijdagavond toog ik dus naar Den Haag. Ik wilde de beelden op de Lange Voorhout bekijken, maar daarvoor was ik drie dagen te laat. Geeft niets. Den Haag is altijd leuk voor een wandelingetje. Ik wandelde door voor mij onbekend Den Haag via de passage van CS naar HS. Zo heb ik me nooit gerealiseerd dat Den Haag ook grachten heeft. Zondag reisde ik via Zandvoort terug naar huis. Het was heerlijk weer voor een boek op het strand, zeezicht en een salade.